Okey, zacznijmy od podstaw. Koreańskie programy telewizyjne (seriale) nazywane są dramami. Zazwyczaj nie mają one więcej niż jeden sezon (chociaż są wyjątki), a trwają około 12-25 odcinków, a dłuższe (u nas nazwalibyśmy je ‚tasiemcami’) mają ok. 50-100 odcinków. Są konflikty, są romanse, w każdym odcinku jedno wielkie zamieszanie. Często zdarza się, że w romansie główna bohaterka jest starsza od głównego bohatera i aktorka starsza od aktora (tzw. noona romance).
Najpopularniejsze gatunki to: komedie romantyczne/romans, melodramat, historyczne (czyli Sageuk) oraz historyczne z elementami fantasy (Fusion Sageuk). Mniej popularne są dramy o tematyce medycznej oraz kryminały. Oczywiście znajdziemy mnóstwo takich, które nie pasują do żadnej z tych kategorii, tak jak Misaeng.
Dramy są cenzurowane w wielu przypadkach, dlatego kobietom rzadko kiedy pozwala się pokazać na ekranie trochę skóry, poza nogami. Mężczyźni natomiast mają trochę więcej swobody, mogą ściągać koszulki i pokazać swoje absy (zazwyczaj sceny, kiedy myślą o czymś pod prysznicem).
Co z czułością? Cóż, jedyne sposoby, aby główni bohaterzy mogli okazać sobie jakiekolwiek uczucia, to przytulenie się do siebie, złapanie za rękę i leciutkie styknięcie się swoich ust. Nie myślcie, że aktor nie potrafi grać, ponieważ ‚nie potrafi pokazać uczuć swojego bohatera’. Im po prostu nie wolno zachowywać się seksualnie, w żaden sposób. Liczyliście na trochę pikanterii, niczym z ‚Gry o Tron’? W takim razie przykro mi powiedzieć, że możecie szukać takiej dramy, a i tak nic nie znajdziecie. Jest też pewna kwestia dotycząca homoseksualizmu. Widziałam już dramy z mężczyznami, którzy byli homoseksualni albo bi (np. The Lover), ale kobiet o orientacji homoseksualnej? Żadnych. Dlaczego tak jest? Nie wiem, może chodzi o tak popularny ‚bromance’ w dramach.
Teraz zajmijmy się sprawą dotyczącą wieku i wykształcenia koreańskich dramach. Zasada jest prosta, im młodszy jesteś, tym niżej znajdujesz się w statucie. Ludzie rzadko nazywają się po imieniu, chyba że osoba, o której się mówi, jest młodsza, lub o niższym statucie społecznym. Jest tak nawet w małżeństwach, kiedy to para ma dziecko i nie mówią do siebie po imieniu, tylko ‚mamo/tato tego dziecka’. Nawet, jeśli widzisz w przetłumaczonych napisach imię, to nie jest to samo, co mówi nasz bohater, bo mógł po prostu użyć ‚unnie’, ‚noona’ itp.
- Możesz przestać myśleć o jakimkolwiek logicznym sensie w przypadkach medycznych lub gdy ktoś jest chory.
- W dramie, którą oglądasz, przynajmniej jedna osoba będzie sierotą, albo 1 rodzic będzie nieobecny w życiu bohatera.
- Spotkasz też sporo idoli ze świata k-popu, który są aktorami czy też próbują swoich sił w aktorstwie.
- Najważniejsza dla twojego bohatera jest rodzina. No i pieniądze. I wygląd.
- Jeżeli chodzi o obsadę, często w dramach jest dwójka głównych bohaterów – mężczyzna i kobieta – oraz dwójka bohaterów drugoplanowych, także mężczyzna i kobieta (w wielu przypadkach ją będziesz chciał/a zadźgać).
- Przygotuj się na duużo jedzenia, picia soju i krzyczenia przy tym ‚Aja!‚ lub ‚ Fighting!’
Kimchi Redaction 